 Wysłany: Wto 14:58, 23 Paź 2018 Temat postu: zas |
|
| -Rozmawialismy dawno temu z mezem, czego bysmy sobie zyczyli, gdyby cos takiego nam sie zdarzylo. Oczywiscie nie przypuszczalismy nigdy, ze... - Narendra zaczela plakac. Khanduri gestem dal znak, zeby poczekac i pozwolil jej kontynuowac - ze ktores z nas bedzie musialo podjac taka decyzje.
-Rozumiem - rzekl Anson. -Tak wiec pluco, rogowki i obie nerki zostaly przeszczepione. Potem odbyla sie piekna ceremonia Sraddha - pogrzeb - wytlumaczyl Khanduri - a na koniec cialo zostalo spalone. -Narjotowie nie sa sikhami? - spytal Anson, uswiadamiajac sobie dopiero po zadaniu pytania, ze T.J. nie mial ani brody, ani tradycyjnego turbanu sikha. -Nie - odparl Khanduri. - Sa Hindusami, tak jak ja. -Czy Hindusi nie uwazaja, ze zabranie czlowiekowi organow stanowi okaleczenie ciala i ze nie wolno tego robic? Khanduri nie zwrocil sie z tym pytaniem do Narendry. -Dawniej rzeczywiscie tak bylo - odpowiedzial - ale teraz coraz wiecej Hindusow zaczyna rozumiec, ze oddawanie narzadow przynosi pozytek innym i z tego powodu jest zaszczytnym czynem. Pana szczescie i szczescie tych, ktorzy skorzystali z narzadow mezczyzny sprawily, ze Narjotowie rowniez byli tego zdania. Cala rozmowa, w trakcie ktorej Anson wypytywal o T.J. Narjota - o jego osobowosc, zainteresowania, przeszlosc - trwala niespelna godzine. -Wyglada na to, ze byl niezwyklym czlowiekiem - powiedzial Anson, kiedy Narendra skonczyla. -O, tak - padla przetlumaczona odpowiedz. - Byl rzeczywiscie wyjatkowy. Nigdy go nie http://floatrest.pl Na koniec Narendra zabrala gosci na krotka wycieczke po domu, godzac sie na pomachanie z daleka jej synom. Przed pozegnaniem Anson wyjal z kieszeni koperte. Narendra zaczela gwaltownie sie wzbraniac, domyslajac sie, co w niej jest, lecz wtracil sie Khanduri. Po dluzszym przekonywaniu z jego strony kobieta przyjela koperte, po czym wspiela sie na palce i pocalowala Ansona w policzek. -Prosze dbac o siebie, doktorze Anson - powiedziala. - Moj maz zyje w panu. -Moje cialo bedzie swiatynia ku jego pamieci, pani Narjot - odparl. -A wiec, doktorze Joseph - rzekl Khanduri, gdy wracali na lotnisko - czy spotkanie z zona panskiego dobroczyncy bylo zgodne z panskim oczekiwaniem? -Nie oczekiwalem niczego - odpowiedzial Anson - ale to bylo z pewnoscia pouczajace doswiadczenie. Doswiadczenie, ktorego sie nie zapomina. Khanduri i St. Pierre nie widzieli jego palcow, ktore byly zacisniete w piesci z taka sila, ze paznokcie wrzynaly sie w cialo. Dochodzilo wpol do czwartej rano, gdy Anson wyszedl tylnym oknem ze swojego mieszkania. Zroszona drobnym deszczem dzungla byla pachnaca i miala w sobie cos mistycznego. Skulony, omijajac kamery bezpieczenstwa, zatoczyl obszerny luk przez geste zarosla, po czym skierowal sie w prawo, w strone drogi prowadzacej do szpitala. Alejka byla w nocy patrolowana, lecz niezbyt czesto. Powrotny lot do domu z dwiema przesiadkami zajal niemal caly ubiegly dzien. Wrociwszy, Anson poprosil swojego zaufanego przyjaciela Francisa Ngalego o pewna http://www.studiopantera.pl/pedicure Potem wzial prysznic, odpoczal, wlozyl czyste, ciemne odzienie i wyszedl przez okno. Dwadziescia minut pozniej zjawil sie na drodze, ktora zostala wyasfaltowana z inicjatywy rzadu w akcie wdziecznosci za dzialalnosc kliniki. Chwile zajelo mu rozpoznanie, w ktorym punkcie drogi sie znajduje. Zorientowal sie, ze Ngale bedzie nan czekal nieco dalej, od strony poludniowej. Anson mial bystry umysl i lubil rozwiazywac wszelkiego rodz |
|
